Прыватная драма Крамля

• 19.09.2025, 18:47

Чаму Пуцін звольніў Казака.

Інфармацыйная кампанія вакол адстаўкі Дзмітрыя Казака з адміністрацыі прэзідэнта Расіі зноў дэманструе ўразлівасць не толькі нашай, але і заходняй медыяпрасторы перад крамлёўскімі інфармацыйнымі маніпуляцыямі.

Інфармацыя пра нібыта «міралюбныя» погляды Казака грунтуецца на расказах некаторых «крамлёўскіх інсайдэраў». Я перакананы: такіх «інсайдэраў» проста не існуе ў вольным вакууме — гэтыя паведамленні ўзгадняюцца ў адміністрацыі прэзідэнта Расіі і затым паведамляюцца заходнім журналістам. Для чаго? Каб навязаць патрэбны наратыў.

Нас спрабуюць пераканаць, што нібыта на вядомым пасяджэнні Савета бяспекі Казак выступаў «супраць вайны», а потым частку яго выступу выдалілі. Але на тым пасяджэнні наогул не ішла гаворка пра вайну з Украінай — гаворка ішла пра прызнанне «народных рэспублік». Казак разам з Нарышкіным быў адным з чыноўнікаў, якія абмяркоўвалі далейшае далучэнне гэтых тэрыторый да Расіі. І нават у канцы пасяджэння ніхто не разумеў, у якіх менавіта межах гэтыя «рэспублікі» прызнаюцца — то-бок публічна пытанне вайны або міру там проста не стаяла.

Нам таксама навязваюць міф, нібыта Казак пераканаў Пуціна, што Украіна нібыта дамовілася не ўступаць у НАТА, таму падстаў для вайны няма. Гэта — тыповы крамлёўскі наратыў у руках заходніх СМІ. Уступленне Украіны ў НАТА ніколі не было галоўнай прычынай агрэсіі — гэта на прыкладзе Фінляндыі бачна найлепш. Сапраўдная прычына вайны — само існаванне сувярэннай Украіны. Задача Казака была ў іншым: завабліваць украінскіх кіраўнікоў у палітычныя пасткі, дэстабілізаваць сітуацыю ва Украіне і спрыяць разбурэнню яе дзяржаўнасці праз палітычныя, а не толькі ваенныя метады.

Казак сапраўды спрабаваў дзейнічаць такім шляхам — так, як рабіў гэта раней у Малдове — і таму яго расчараванне на апошніх раундах перамоваў нікога не здзіўляе. Ён мог верыць, што яшчэ здолее «папрацаваць» на гэта, каб знішчыць Украіну без прамых баявых дзеянняў. Але ў гэтым і заключаецца розніца паміж тымі, хто лічыць, што ворага можна знішчыць палітычна, і тымі, хто гатовы «адсекчы галаву» сілай.

Такім чынам, гісторыя з Казаком — гэта не прыватная драма крамлёўскага чыноўніка. Гэта класічны прыклад спецаперацыі інфармацыйнага характару і прасоўвання крамлёўскіх наратываў. А Пуцін тым часам працягвае вайну і марыць сцерці ўкраінскую дзяржаўнасць з палітычнай карты свету. Менавіта гэтым у апошнія гады, па сутнасці, і займаўся Дзмітрый Казак.

Віталь Портнікаў, «Фэйсбук»