Позна піць баржомі
- Аркадзь Дубноў
- 6.12.2025, 18:57
У тыле ў Пуціна — бяда.
Але спачатку цытаты:
«Праз некалькі тыдняў працягласць вайны зраўняецца з Вялікай Айчыннай. Калі кажуць: а чаму мы не дасягнулі таго ж выніку, — а таму, што не ўся краіна ваюе. Вярхоўны ваюе, урад ваюе, адміністрацыя прэзідэнта, губернатары ваююць, а вось далей уніз… Вы што — настрой людзям псаваць? У нас Новы год! Не на фронце ў нас бяда — у тыле ў нас бяда. І з гэтым трэба нешта рабіць».
Яшчэ адна:
«…Кажаюць, народ і армія адзіныя…
Кажаюць — усё для фронту, усё для перамогі. Гэта не так.
У нас выступаюць: вораг будзе разбіты, перамога будзе за намі, ура-ура…
Але нічога для гэтага не робіцца — ні фінансава, ні матэрыяльна.
Для іх вайна — нейкая старонняя справа… Так нельга!
…У бліжэйшы час перамогі не будзе; каб вырашыць задачы, пастаўленыя Вярхоўным Галоўнакамандуючым, трэба да мяжы Польшчы і Румыніі дайсці…».
Першая належыць тэлевядучаму Уладзіміру Салаўёву (во ўжо не думаў, што калі-небудзь давядзецца яго цытаваць) і прагучала ў праграме «Салаўёў Live» 4 снежня 2025 года.
Другая — генерал-палкоўніку, былому камандуючаму Сухапутнымі войскамі Узброеных Сіл РФ (2012—2013) Уладзіміру Чыркіну (праграма «Таманцаў» на радыё РБК, 27 лістапада 2025).
Што праўда, то праўда: ужо зусім хутка, 11 студзеня 2026 года, працягласць СВА — прынамсі і Салаўёў, і Чыркін ужо не замарочваюцца, называюць яе вайной — зраўняецца з працягласцю Вялікай Айчыннай: 1418 дзён. Усё астатняе месцамі моцна нагадвае істэрыку; у запале якой Салаўёў, напрыклад, пералічваючы тых, хто ваюе з Украінай, забыўся нават назваць армію…
Калі каротка, то адзін з галоўных расійскіх прапагандыстаў услед за адстаўным генералам надзвычай незадаволены сваім, расійскім народам: «у тыле ў нас бяда», «для іх вайна — нейкая старонняя справа».
З чаго раптам дазволілі на сабе рваць тэльняшкі, праўду-матку рэзаць, з чыйго голасу гучаць такія небяспечныя для Вярхоўнай улады адкравеннасці?
Бо відавочна, што іншага народа ў гэтай улады няма, хіба што часам-адчасам на паўночнакарэйскі памяняць. Ці на індыйскі, як нядаўна высветлілася пасля візіту Пуціна ў Нью-Дэлі, але гэта не для вайны, а на замену тым, хто пайшоў, каго «пайшлі» ваяваць…
— Што рабіць? — пытаецца тэлевядучы. — Так нельга, — гарачыцца генерал… А як трэба? Усё ж паспрабавалі: валанцёры на дапамогу арміі, «Снікерсы», прысмакі з бялком грузавікамі на фронт адпраўляем, — распавядае Чыркін, — зэкаў-рэцыдывістаў туды ж папаўпускалі з турмаў і калоній, — гэта ўжо не генерал, гэта я нагадваю. Адказу няма.
Застаецца стары кітайскі спосаб — пачаць сваю «культурную рэвалюцыю», адкрыць «агонь па штабах», змясціць на месцах, паводле Салаўёва, — «вось далей уніз…» усю наменклатуру, якая сабатуе мэты вайны, заяўленыя Вярхоўным. І прывесці на яе месца «ветэранаў СВА»? Але, падаецца, позна піць баржомі…
Аркадзь Дубноў, «Тэлеграм»