«Для звычайнага беларуса падарожжы — даволі затратная справа»
- 20.12.2025, 23:14
Беларускі расказалі, чаму ніколі не выязджалі за межы краіны.
Здаецца, што ўжо не засталося ніводнага чалавека, які б хоць раз куды-небудзь не з'ездзіў, — усе калі-небудзь дзесьці былі. Але гэта не так. CityDog.io знайшоў беларусак, якія ніколі не выязджалі за межы краіны, — вось іх гісторыі.
«Пакуль не зарабіла на ўласныя паездкі»
КАЦЯРЫНА, 20
– Я з Віцебскай вобласці, але жыву ў Мінску з 15 гадоў. Зараз я вучуся завочна і працую ў сферы продажаў.
Я нарадзілася ў даволі небагатай сям'і: я першае дзіця, акрамя мяне ёсць яшчэ малодшая сястра. Да майго нараджэння і калі я была зусім маленькая, мае бацькі яшчэ маглі сабе дазволіць пабываць у іншых краінах. Але пасля таго, як я нарадзілася, на жаль, ужо не. А сама я пакуль яшчэ не зарабіла на ўласныя паездкі.
Вельмі хацелася б пабываць у Польшчы: у мяне шмат сяброў, якія з'ехалі туды вучыцца. Да таго ж я і сама вучу польскую мову ўжо пару гадоў, было б класна пагутарыць з сапраўднымі носьбітамі. Плюс шмат што вядома пра польскую культуру і традыцыі, таму гэтая краіна ў маім выпадку стане вельмі камфортным варыянтам для турызму.
З бліжэйшых планаў у мяне паездка з сяброўкай у Грузію — ставлю сабе такую мэту на 2026 год. Чаму менавіта гэтая краіна? Бо гэта вельмі даступны і недарагі варыянт. Праўда, яшчэ гэтай восенню я планавала з'ездзіць у Піцер з сябрам, але не атрымалася з-за працы, таму крыху адклалі.
Увогуле па досведзе свайго асяроддзя скажу, што для звычайнага беларуса падарожжы — даволі затратная справа. Але ў Мінску, як мне здаецца, лягчэй зарабіць грошы, многія могуць дазволіць сабе адпачынак у іншай краіне або спантанную паездку — напрыклад, у Расію, Грузію. Думаю, гэтыя напрамкі часта выбіраюць з-за фінансавай даступнасці, бязвізавага рэжыму, плюс у многіх там ёсць знаёмствы і сябры. Сярод маіх знаёмых таксама шмат тых, хто кудысьці ездзіць, і часцей гэта якраз паездкі ў Расію, радзей (раз на год або два) — іншыя краіны.
«Тата згубіў пашпарт і не мог даць мне дазвол на выезд з краіны»
ДАР’Я, 27
– Я нарадзілася і ўсё жыццё жыву ў Брэсце, займаюся дэпіляцыяй, нядаўна адкрыла свой кабінет.
У школьныя гады ў мяне была магчымасць паехаць на спаборніцтвы па танцах, але, на жаль, мой біялагічны бацька згубіў свой пашпарт, а іншых дакументаў у яго не было. Бацькі былі ў разводзе, і для майго выезду з краіны патрабаваўся дазвол бацькі, але без пашпарта яго нельга было атрымаць. Таму я не магла выязджаць за мяжу да 18 гадоў.
А потым — праца, вучоба, маленькі даход. Калі памяняла працу на больш высокааплатную, мы з мужам вырашылі, што хочам дзіця, таму таксама ўжо не было магчымасцяў кудысьці паехаць.
Вядома, я мару падарожнічаць, але пакуль атрымлівалася ездзіць толькі па Беларусі. Першая паездка была з мамай у Мінск, пазней — у Гомель і Мазыр. У Мінску я была пару разоў на навучаннях: трошкі гуляла ў розных частках горада. У Віцебску таксама была на навучанні — і ўдалося шмат дзе пабываць. У Гомелі была нядаўна: пагулялі па выдатным парку і па вулачках каля вакзала. З сям'ёй і дзіцем ездзілі ў Гродна, Баранавічы, у Белавежскай пушчы былі шмат разоў. Яшчэ ўлетку любім ездзіць на розныя азёры і заставацца там на ноч. Вось так і адпачываем.
У планах — пабываць у Расіі, Грузіі, Турцыі, Польшчы, Карэі... Увогуле шмат месцаў, куды хочацца з'ездзіць. І вось ужо праз месяц адбудзецца мая першая паездка ў Маскву — таму цяпер я ў чаканні новых эмоцый і ўражанняў. І вельмі шчаслівая.
Наколькі рэальна падарожнічаць беларусам? Усё залежыць ад заробку і ўмення збіраць грошы. Ну і, вядома, ад таго, ці ведаеш ты, куды наогул хочаш паехаць. Калі з гэтым праблем няма, можна і самому арганізаваць выезд, спланаваць усё, ды і ў аўтобусны тур у прынцыпе можна адправіцца — гэта цалкам рэальна з нашымі заробкамі.
«Вельмі мару паплаваць у моры, намаляваць прыгожыя, незвычайныя для Беларусі пейзажы з натуры»
МАРЫНА, 20
– Я сама з Барысава, цяпер жыву ў Мінску, малюю на замову з дому.
Я яшчэ нідзе не была, нават у Расіі. У нас у сям'і трое дзяцей — грошай на ўсё хапала, але чамусьці мы нікуды не ездзілі. Мама сказала, што за сваю маладосць шмат куды ездзіла і што цяпер ужо нікуды не хоча. Яна можа проста сядзець дома і разам з татам глядзець влогі пра падарожжы.
Але сама я вельмі хачу куды-небудзь выбрацца. Мне часам сняцца іншыя краіны або аэрапорт, хоць я там ніколі не была. Вельмі мару паплаваць у моры, намаляваць прыгожыя пейзажы з натуры, убачыць нешта цікавае. Пакуль што на гэта няма грошай, але ў планах ёсць Піцер, бо гэта самае даступнае на гэты момант напрамак.
Увогуле хацелася б наведаць Турцыю, бо гэтая краіна таксама здаецца даступнай, і там ёсць мора, а яшчэ там шмат катоў, якіх я вельмі люблю. Яшчэ хацелася б у Кітай: ён мне здаецца вельмі цікавым, нібы іншы свет — прасунуты і незвычайны. Думаю, што калі калі-небудзь апынуся там, уражанні застануцца на ўсё жыццё. Хаця мяне здзівіць усё роўна вельмі проста, бо я нідзе не была.