Палітолаг: Лукашэнка дапамог дыверсантам, якія напалі на Польшчу

• 19.11.2025, 21:23

Мінск стаў часткай гібрыднай аперацыі Масквы.

У Польшчы працягваецца расследаванне серыі дыверсій на чыгунцы, здзейсненых у інтарэсах замежнай разведкі. Улады наўпрост паказваюць на расійскі след, а падазраваныя прыбылі ў краіну праз Беларусь.

Хто насамрэч стаіць за гэтымі дыверсіямі і якая іх мэта? Пра гэта сайт Charter97.org спытаў кандыдата філасофскіх навук, кіраўніка ўкраінскага Цэнтра беларускіх камунікацый Максіма Плешко:

— Паводле дадзеных польскіх уладаў, дыверсіі здзейснілі двое грамадзян Украіны, завербаваныя расійскімі спецслужбамі, якія ўехалі ў Польшчу з Беларусі і туды ж схаваліся пасля падрыву чыгуначных шляхоў. Варшава і ЕС наўпрост называюць гэта аперацыяй расійскіх спецслужбаў і нават «дзяржаўным тэрарызмам».

Мэта такіх атак відавочная:

— парушыць лагістыку паставак узбраення Украіне. Лінія Варшава–Люблін вядзе да Жэшува, галоўнага хаба НАТА;

— запалохаць польскае грамадства і саюзнікаў;

— пасеяць недавер паміж Польшчай і Украінай, выкарыстоўваючы выканаўцаў з украінскімі пашпартамі;

— працягваць гібрыдную вайну супраць Еўропы.

Выканаўцы тут — толькі інструмент. Крыніца пагрозы — сам Крэмль.

— Ці выпадковасць, што падрывы адбыліся менавіта ў дзень адкрыцця двух польска-беларускіх пераходаў? Якую ролю мог адыграць рэжым Лукашэнкі?

— Супадзенне ў такіх рэчах малаверагоднае. У дзень, калі Польшча робіць крок да разрадкі з Мінскам, адбываецца дыверсія, а выканаўцы двойчы выкарыстоўваюць тэрыторыю Беларусі — для ўваходу і для ўцёкаў. Рэжым Лукашэнкі забяспечвае тэрытарыяльны тыл для расійскіх спецслужбаў і іх агентуры, свабодны транзіт дыверсантаў, палітычную падтрымку гібрыдным аперацыям.

Пакуль няма даказаў, што дыверсію планавала КДБ Беларусі, але Мінск аб’ектыўна адыгрывае ролю базы і сховішча для расійскіх аперацый супраць Польшчы і НАТА.

— Які адказ павінны даць Польшча і краіны НАТА на гэтыя атакі?

Адказ павінен быць шматузроўневым:

— Бяспека: узмацненне аховы чыгунак, пашырэнне паўнамоцтваў службаў бяспекі, сумесныя расследаванні з ЗША і ЕС.

— Дыпламатыя: скарачэнне расійскай дыпламатычнай прысутнасці, санкцыі супраць датычных структур, прызнанне такіх аперацый актамі дзяржаўнага тэрарызму.

— Стратэгія: узмацненне ваеннай дапамогі Украіне, перагляд палітыкі ў дачыненні да рэжыму Лукашэнкі, умацаванне ўсходняга флангу НАТА і абароны крытычнай інфраструктуры.

Галоўнае, што неабходна паказаць, — гэта тое, што атака на адну краіну НАТА — выклік усяму Альянсу, і падтрымка Украіны не аслабляецца, а ўзмацняецца.