«Тыдзень мог шукаць штаны, якія б на мяне налезлі»
- 19.11.2025, 10:16
Беларус набраў амаль 150 кг — але прывёў сябе ў парадак.
З юнацтва Іван хістаўся на «качэлях»: ад стройнага хлопца да «пухляша» і назад. Пасля 30 гадоў вага пачала імкліва расці і дасягнула крытычнай адзнакі — 147,5 кг. З такімі аб'ёмамі жыць стала некамфортна: банальна, каб надзець шкарпэткі або пачасаць спіну, «даводзілася выварочвацца», — прызнаецца хлопец. Задышка, боль у каленях, фізічныя абмежаванні — усё гэта Івана не задавальняла, і ён знайшоў у сабе сілы схуднець. Апошнія паўтара года трымае стабільную вагу і больш набіраць лішняе ён не збіраецца, піша Onliner.
«Набіраў і не заўважаў»
— Пачну з таго, што «пухляшам» я з дзяцінства не быў, хутчэй «крэпкім малым». Падчас вучобы мог паднабраць, а за лета ў бабулі, прападаючы днямі на вуліцы, вяртаўся ў норму. Аднак са школы ўсё ж такі выходзіў таўстунком.
З узростам «качэлі» з вагой працягнуліся. Кожныя 4—5 гадоў я стабільна скідваў да нормы (гэта недзе 85 кг пры росце 178 см), а потым з такім жа поспехам вяртаў лішнія 20—25 кг. Цікава, што на многіх фотаздымках я зусім не «пухляш», аднак у памяці многіх сяброў і блізкіх я замацаваўся менавіта ў «акруглых формах».
Часта на форумах або пабліках ад людзей, якія рэгулярна сочаць за вагой і займаюцца ў зале, бачыў пытанні з няўразуменнем: «Як можна набіраць і не заўважаць?» І ім складана данесці, што гэта не імгненны працэс, ты паступова прывыкаеш і адаптуешся да новых умоў.
Доўгі час лішняя вага асаблівага дыскамфорту мне не дастаўляла. Але гадоў пяць таму ўсё стала горш… Гэта быў даволі складаны этап у жыцці — перыяд сямейных праблем, абжорства і абыякавасці да сябе. Было шмат смажанага і тлустага, і ўсё пад алкаголь… Так я растлустаў яшчэ больш.
«Тыдзень мог шукаць штаны, якія б на мяне налезлі»
Найбольшая вага, якую я ўбачыў на вагах, — 147,5 кг. Хаця ўпэўнены, што было і 150 кг, проста гэтага не зафіксаваў. Улічваючы мой папярэдні досвед «качэляў» з вагой, асаблівых перажыванняў не было. Аднак гэтым разам мне стала фізічна цяжка. Болі ў каленях, задышка нават пры невялікай нагрузцы, пастаянна ацёчны выгляд і цяжкасці з самымі звычайнымі гігіенічнымі працэдурамі — усё гэта стала часткай майго жыцця.
Рукі сталі як «крылцы» — спіну цяжка пачасаць. Жывот замінаў: складана было надзець шкарпэткі або завязаць шнуркі, даводзілася яксьці выкручвацца.
Элементарна станавілася складана «ўціснуцца» ў якое-небудзь вузкае месца — напрыклад, мне стала цесна ў кіно, нязручна было ляжаць у ванне.
Праблемы з выбарам адзення: купляеш не тое, што падабаецца, а тое, у што ты ўлазіш. Я мог тыдзень шукаць штаны, якія на мяне б налезлі. А яшчэ (пра гэта, дарэчы, мала гавораць) з-за лішняй вагі абутак зношваецца значна хутчэй. Калі цяпер у мяне за сезон па 2—3 пары зношваюцца, то раней лёгка «забіваў» па 5—6 пар.
Вядома, да ўсяго гэтага ты адаптуешся, бо да такой вагі прыходзіш паступова. Табе нязручна — і ты выкручваешся. Але ў нейкі момант адчуваеш, што ўсё — гэта мяжа, з гэтым трэба нешта рабіць.
За пяць месяцаў скінуў 45 кг. Але вага ўсё роўна вярнулася
Як і ўсе «пухляшы», я шмат вывучыў інфармацыі пра розныя дыеты і правільнае харчаванне. Аднак гэтым разам мне захацелася ўсё гэта сістэматызаваць і назаўжды завязаць з «качэлямі». Вырашыў, што з гэтым пытаннем мне прасцей і танней будзе звярнуцца да спецыяліста. Дыетолага выбіраў па наступных крытэрах: медыцынская адукацыя, ніякіх забаронаў у ежы і знясільваючых трэніровак у зале.
Два гады таму я пачаў са 137 кг. Сумесная праца са спецыялістам хутка дала вынік: за пяць месяцаў мне ўдалося скінуць 45 кг. А потым, як гэта часта бывае, я зноў пачаў заядаць стрэс і перажыванні… Адзіным спосабам «пашкадаваць сябе» была ежа, якую я запіваў алкаголем. Так усяго за некалькі месяцаў вярнуліся назад 25 кг. Сабраўшыся з думкамі, я вырашыў звярнуцца да псіхатэрапеўта. Для мяне аказалася важным навучыцца свядома ставіцца да жыццёвых праблем, не заядаць стрэс і цалкам адмовіцца ад алкаголю.
Чым замяніць ежу, калі яна стала для вас універсальным спосабам справіцца з перажываннямі? Тут усё вельмі індывідуальна. Хтосьці можа атрымаць задавальненне ад чытання кнігі, праслухоўвання музыкі, ад прагулкі або спорту. Для кагосьці важная глыбінная прапрацоўка трывог і страхаў, бо прычыны часта не ляжаць на паверхні. Асабіста я ў выніку працы з псіхатэрапеўтам зразумеў, што раней не вырашаў назапашаныя праблемы, разлічваў, што «ўсё само сабой рассмокчацца», а я лепш нешта смачнае з'ем. Я стаў вучыцца своечасова шукаць рашэнні, каб непрыемнасці не назапашваліся як сняжны ком.
Калі зразумеў, што стабільна ўтрымліваю вагу, вырашыў, што можна зноў вяртацца да пахудання. Так за тры месяцы скінуў яшчэ 25 кг і спыніўся на вазе 92—95 кг. У ідэале хацеў бы яшчэ 10—15 кг скінуць.
Нічога не ясьце, але ўсё роўна таўсцееце? Так не бывае
Дык што ж ёсць, каб схуднець? Так ці інакш (і пра гэта кажуць усе папярэднія героі рубрыкі пра ЗЛЖ) у пахуданні ўсё зводзіцца да дэфіцыту калорый. Я стараўся з'ядаць не больш за 1600 кілакалорый у дзень, часам бывала і па 1200—1300.
Паспрабаваў шмат розных лічыльнікаў калорый і знайшоў той, які падыходзіць мне. Увогуле ўсе гэтыя падлікі могуць здавацца нуднымі, але гэта важная частка пахудання, асабліва на пачатковым этапе. Бо самая папулярная фраза ў поўных людзей — што яны «нічога не ядуць, а чамусьці вага набіраецца». Дык вось, лічыльнік калорый вельмі хутка паказвае, чаму кілаграмы ўсё ж такі набіраюцца і дзе гэтыя калорыі хаваюцца.
Я ўбачыў, што ям вялікую колькасць тлустай ежы, мучнога, салодкага, то бок «хуткіх вугляводаў». Пры гэтым рэгулярна не даядаю бялку. Пашанцавала, што я вельмі люблю гатаваць, і прыгатаванне смачных і некаларыйных страў дало дадатковае поле для творчасці і самарэалізацыі.
Магчыма, прагучыць дзіўна, але я стаў з'ядаць значна больш ежы па аб'ёме і вазе, чым было раней. Проста стаў больш свядома падыходзіць да выбару страў і іх складу. Так, часам усё роўна дазваляў сабе шакаладкі, шашлыкі, крыльцы і рулькі, але ў значна меншых колькасцях.
І тут мы прыходзім да яшчэ аднаго важнага правіла: не павінна быць цалкам забароненай ежы.
Пастаяннага меню ў мяне не было і няма, я стараюся гатаваць рознае, каб не надакучвала. Калі абагульніць, то ў вялікай колькасці я ем курынае філе (у розным выкананні — запечанае, адварное, смажанае), яйкі (смажаныя або амлет), булён. У рацыёне стала шмат тварогу, які я змешваю з часнаком, памідорам або балгарскім перцам, соллю і запраўляю ёгуртам — атрымліваецца такая інтэрпрэтацыя тварожнай «намазкі». А яшчэ з'явілася выдатнае хобі — джэркі (яны ж — мясныя чыпсы). Перапрабаваў шмат розных варыянтаў заводскай вытворчасці і навучыўся рабіць іх самастойна. Цяпер у халадзільніку заўсёды захоўваецца здаровы і смачны перакус.
Прывяду прыклад свайго рацыёну на дзень падчас пахудання. На сняданак часцей за ўсё быў салёны тварог (грам 300) альбо амлет з 2—3 яек з гароднінай.
Абед — гэта булён, нешта з гародніны і абавязкова мясная або рыбная бялковая страва (рыба, курыная грудка, індэйка) з макаронамі, грэчкай, перлаўкай, булгурам або рысам.
На вячэру — зноў нешта тварожнае (напрыклад, запяканка) або мясная страва. Частa рабіў салаты, напрыклад з марской капусты з кальмарамі (стараўся эксперыментаваць). У перапынку мог з'есці нешта салодкае, і нават гэта мог быць паўнавартасны «Снікерс», напрыклад.
Я супраць знясільваючых трэніровак, але для паскарэння выніку не лішнім будзе падключыць фізічную нагрузку. У маім выпадку гэта былі звычайныя прагулкі на вуліцы. Пры любой зручнай магчымасці я хадзіў пешшу — выбіраў краму крыху далей ад дому, гуляў паміж прыпынкамі. Адзінае, я б рэкамендаваў не паўтараць маёй памылкі і здуру не нахаджваць шмат крокаў, а павялічваць нагрузку паступова.
«Пахуданне — гэта тытанічная праца»
Чаму многія хочуць схуднець, усё ведаюць і разумеюць і ўсё роўна не худнеюць? Адказ вельмі просты: змяняць свае звычкі складана, а тут трэба браць і рабіць! Таму пахуданне, нягледзячы на даступнасць інфармацыі і мнімую простату, — гэта тытанічная праца, велізарная работа над сабой, поўная змена звычак.
Затое плюсаў вельмі шмат: я сабе больш падабаюся (нават схадзіў на фотасесію і планую паўтарыць), мне стала прасцей выбіраць адзенне, я стаў здаровейшы, адчуваю сябе больш упэўнена. Пры гэтым я не ставіў сабе мэты атрымаць прэс з кубікамі. Мне ўсё гэтак жа падабаецца невялікі «пузік» і мяне задавальняе тое, што я магу дазволіць сабе ўсё: і шакаладку, і шаурму, і грэчку з курынай грудкай.
Зараз я паставіў сабе мэту: больш ні пры якіх умовах не набіраць вагу, бо на кону самае галоўнае — маё здароўе. Мне ўжо 36 — гэта не 20 або 25 гадоў, калі шмат што арганізм гатовы табе дараваць. Цяпер такія шаласці без наступстваў ужо не пройдуць.
У будучыні хачу запусціць вытворчасць сваіх «джэркаў», цяпер збіраю на абсталяванне і прадумваю вытворчасць. Таксама я нацэлены паглыбіцца (якраз пачынаю навучанне) ў нюансы правільнага харчавання і планую ўжываць свае веды на дапамогу іншым.
Шчыра жадаю, каб у ўсіх усё атрымалася! Усім здароўя і тонкіх талій.