Вайны проста не было б

• Гары Каспараў
• 17.11.2025, 17:29

Як сіла Захаду магла спыніць Пуціна.

Назапашаны за дзесяцігоддзі досвед узаемадзеяння свабоднага свету з тэрарыстычнымі дыктатурамі паказвае: любая слабасць перад імі ў ста працэнтах выпадкаў прыводзіць да эскалацыі. Дэманстрацыя сілы на самых ранніх этапах амаль гарантавана прымушае дыктатараў адступіць.

Калі б Амерыка ад самага пачатку дала зразумець Крэмлю, што ніякага поўнамаштабнага ўварвання ва Украіну быць не можа — і што такая спроба прывядзе да неадкладнага адказу, — вайны проста не было б. Пуцін у той момант не адважыўся б уступаць у прамую канфрантацыю з НАТА.

Трусівае, ганебнае і амаральнае рашэнне Захаду не закрываць неба над Украінай стала для Пуціна сігналам, што можна ісці далей. Скажы тады Байдэн, што з'яўленне прынамсі аднаго расійскага самалёта ў небе Украіны будзе азначаць знішчэнне расійскіх аэрадромаў, — і ўсё б скончылася.

Разумеючы настроі ў Расіі ў той момант, можна ўпэўнена сказаць, што, пабачыўшы ў небе Украіны самалёты НАТА, расійскія пілоты туды проста не паляцелі б. Адно — беспакарана бамбіць Марыупаль і сховішчы з дзецьмі. Зусім іншая рэч — сустрэцца ў паветры з F-35, які зараз будзе цябе збіваць.

Сённяшняя эскалацыя — прамы вынік слабасці і імпатэнцыі Захаду. Нахабства Пуціна, ягоная адмова прыняць нават выгадныя для яго ўмовы Трампа — гэта вынік перакананасці, што Захад слабы, разгублены і ўсё адно прагнецца. Таго Захаду, які ўмеў ставіць на месца дыктатараў і тэрарыстаў, больш няма.

Гары Каспараў, Telegram