Дзмітрый Бандарэнка: У бліжэйшы час Лукашэнка вызваліць усіх палітвязняў
- 16.10.2025, 22:23
Санкцыі прымусяць выпусціць на волю ўсіх.
За апошні час адбылося некалькі важных падзей у ходзе вайны ва Украіне: ЗСУ паспяхова атакуюць расійскія нафтаперапрацоўчыя заводы, а прэзідэнт ЗША Дональд Трамп заявіў пра гатоўнасць перадаць Кіеву ракеты «Тамагаўк». Ці варта чакаць змяненняў на фронце?
Пра гэта, а таксама пра вызваленне беларускіх палітвязняў сайт Charter97.org пагаварыў з каардынатарам грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь» Дзмітрыем Бандарэнкам:
— Сітуацыя ва Украіне рэзка змянілася, і галоўным фактарам стала прымяненне ў вайне дронаў і ўсіх тэхналогій, звязаных з імі. Камандуючы Узброенымі сіламі Украіны генерал Аляксандр Сырскі заявіў, што так званая «зона смерці» на ўкраінска-расійскім фронце цяпер складае каля дзесяці кіламетраў.
Калі на пачатку года яна была 500 метраў — кіламетр, то цяпер гэта дзесяць кіламетраў. Абсалютная большасць ваенных цэляў з абодвух бакоў сёння знішчаецца дронамі. Нават артылерыйскія або ракетныя ўдары наносяцца з выкарыстаннем разведданых, атрыманых у тым ліку з беспілотнікаў. Гэта галоўнае змяненне.
Мы бачым, што так званае «летняе наступленне Расіі» — наступленне 2025 года — поўнасцю правалілася: велізарныя страты і мінімальнае прасоўванне. Тым не менш ідзе надзвычай цяжкая вайна, і цяпер гэта вайна на знясіленне. Бо расійская авіяцыя, ракетныя войскі і падраздзяленні дронаў наносяць удары па грамадзянскай інфраструктуры Украіны ў глыбіні краіны. Гэта, вядома, вельмі цяжка для ўкраінскай дзяржавы і яе грамадзян.
Украінцы наносяць адказныя ўдары, і гэта выклікала энергетычны крызіс у Расіі. Мы ведаем, што цэны на нафту ў свеце рэзка ўпалі, у РФ жа дэфіцыт бензіну і іншых відаў паліва, назіраюцца перабоі ў працы хімічных прадпрыемстваў.
Я не надта веру, што пастаўкі «Тамагаўкаў» з боку ЗША ва Украіну сапраўды пачнуцца. Нават калі рашэнне будзе прынятае, яго рэалізацыя зойме час, як гэта было з самалётамі F-16. Самі па сабе размовы пра «Тамагаўкі» — акт запалохвання, сігнал Крамлю. Трамп ужо страціў цярпенне ў размовах з Уладзімірам Пуціным, хоць і дэманструе яму вонкавую лаяльнасць і павагу. Тым не менш мы бачым, што еўрапейскія краіны актыўна дапамагаюць Украіне, у тым ліку набываючы амерыканскую зброю і перадаючы яе ЗСУ.
Калі Украіна будзе і надалей атрымліваць дапамогу Захаду, перадусім Еўропы, то ёсць шанец, што яна зможа выйграць вайну. Бо, як кажа прэзідэнт Трамп, эканоміка Расіі можа раптоўна абрынуцца.
— Лукашэнка заявіў, што «гатовы да вялікай здзелкі з ЗША». Чаму раптам дыктатар загаварыў пра перамовы? Ці варта чакаць рэальных дзеянняў у выніку гэтай здзелкі.
— Давайце паглядзім на лёс сяброў Лукашэнкі. Я ўжо нават не буду ўзгадваць Муамара Кадафі і Садама Хусэйна, дыктатараў, якіх скінулі і пакаралі смерцю. Саюзнікамі Лукашэнкі многія гады былі Іран, «Хізбала», ХАМАС, Башар Асад са сваёй тэрарыстычнай арміяй, а таксама Расія, якая так і не перамагла ў вайне. Іран і яго праксі пацярпелі знішчальную паразу ў выніку удараў Ізраіля і ЗША
Таму Лукашэнка баіцца, што гэтыя «Тамагаўкі» сапраўды будуць перададзены ЗСУ, а расійскія войскі знаходзяцца на тэрыторыі Беларусі. Дзе гарантыя, што ўдары не будуць нанесены па ваенных аб’ектах і цэнтрах прыняцця рашэнняў — то бок па яго рэзідэнцыях?
Таксама зноў узнікла пагроза гандлёвай вайны паміж ЗША і Кітаем, супраць Пекіна могуць быць уведзены гандлёвыя санкцыі. Пра якую «вялікую здзелку» можа ісці гаворка? Гэта здзелка паміж клопам і сланом. Таму клоп Лукашэнка (ці, каму прывычней, таракан) заяўляе пра гатоўнасць да «вялікай здзелкі», спадзеючыся захаваць сваю ўладу і жыццё. Ён разлічвае, што, калі будзе дэманстраваць лаяльнасць і казаць кампліменты ў адрас амерыканскага прэзідэнта, то пазбегне лёсу сваіх сяброў-дыктатараў.
Мы памятаем, як перад падзеннем рэжыму Асада пачалі гучаць размовы, што ён «становіцца рукапаціскальным», што з ім гатовыя сустракацца еўрапейцы і нават амерыканцы ў рамках realpolitik. Гэта было адцягненне ўвагі — праз кароткі час рэжым Асада абрынуўся літаральна за дзве тыдні.
Лукашэнка думае: «Калі я хвалю Трампа, то мяне не будуць занадта моцна біць». Вось у гэтым і ёсць яго «вялікая здзелка». Вядома, ён разлічвае атрымаць пэўныя эканамічныя выгоды. Лукашэнка зразумеў, што ўтрымліваць палітвязняў — занадта дорагае задавальненне. Таму ён будзе іх вызваляць, нешта выпрошваючы для сябе.
— Ці спрацаваў санкцыйны ціск на рэжым? Бо многія апалагеты дыялогу з Лукашэнкам кажуць: палітвязняў вызваліў не ціск, а размовы амерыканцаў з дыктатарам.
— Я хачу паўтарыць словы майго сябра Яўгена Афнагеля, які правёў пяць гадоў у турмах Лукашэнкі. Ён правільна сказаў: людзі, якія сцвярджаюць, што санкцыі не дзейнічаюць, проста не ведаюць найноўшай гісторыі Беларусі. Вызваленне палітвязняў заўсёды адбывалася толькі пад ціскам санкцый.
І сам Лукашэнка гэта фактычна прызнаў, заявіўшы: «Мы да санкцый прыстасаваліся, але хацелася б, каб іх не было». Страчаны рынкі «Беларуськалія» ў Бразіліі, а крыкі пра тое, што санкцыі прывядуць да «галоду сярод афрыканскіх дзяцей», аказаліся пустымі. Наадварот — Лукашэнка быў вымушаны дэмпінгаваць і тым самым абрынуў цэны на сусветным рынку калію. Гэта дазволіла бедным краінам купляць угнаенні танней.
Тое самае з нафтапрадуктамі. Так, беларускі бензін цяпер ідзе ў РФ, але па ўнутрырасійскіх цэнах, а не ў Нідэрланды або Вялікабрытанію, дзе цэны ў некалькі разоў вышэйшыя. Пуцін патрабуе паставак амаль задарма. А ў выпадку ўдару ўкраінскіх «Тамагаўкаў» або «Нептунаў» па Мазырскім і Наваполацкім НПЗ, палівам якіх забяспечваецца ваенная тэхніка Расіі, рэжым Лукашэнкі можа проста абрынуцца. Бо экспарт калію і нафтаперапрацоўка з’яўляюцца асновай луканомікі.
Санкцыі дзейнічаюць. І калі Лукашэнка спыніць рэпрэсіі і вызваліць усіх палітвязняў, то нават грамадзянская кампанія «Еўрапейская Беларусь» будзе гатовая гаварыць пра зняцце санкцый. Міжнародныя эксперты кажуць, што Лукашэнку давядзецца пайсці на сур’ёзны крок: вызваліць усіх палітвязняў і спыніць рэпрэсіі. Гэта можа адбыцца ўжо ў бліжэйшы час.
— Пасля рашэння Літвы знізіць узровень аховы Святланы Ціханоўскай яе офіс у Вільні нават часова прыпыняў працу. Як вы ацэньваеце гэтае рашэнне літоўскіх уладаў і рэакцыю офіса Ціханоўскай?
— Думаю, гэтае рашэнне не прымалася без аналітыкі спецслужбаў Літвы і сілавых структур. Паўплывала, у прыватнасці, абнародаванне інфармацыі, што Святлана Ціханоўская атрымала не менш за 15 тысяч еўра ад генерала беларускіх спецслужбаў.
Гэта стала шокам. У ўмовах вайны ва Украіне і напружанай сітуацыі ў рэгіёне літоўскія ўлады вельмі дбайна правяраюць беларусаў, якія падаюць прашэнні аб прытулаку або відзе на жыхарства. Вядомыя выпадкі, калі маладым людзям, што служылі ў беларускай арміі або МНС, адмовілі з фармулёўкай «пагроза нацыянальнай бяспецы».
А тут так званая «лідарка» атрымала буйную суму ад генерала спецслужбаў Лукашэнкі. Узнікае заканамернае пытанне: ці не ўяўляе Святлана Ціханоўская пагрозы для бяспекі Літвы?
Некаторыя літоўскія парламентарыі заявілі, што насамрэч гэта не Літва траціць мільён еўра, а на структуры, афіляваныя са Святланай Ціханоўскай, у Літву ад міжнародных арганізацый паступае каля 50 мільёнаў еўра на год. Для Літвы гэта выгадная сітуацыя. Але гэтая інфармацыя выклікала бурную рэакцыю ў многіх беларусаў, якія задаюцца пытаннем, на што пайшлі гэтыя сотні мільёнаў еўра за некалькі гадоў.
На мой погляд, Святлана Ціханоўская апантаная ўладай. У лютым я быў на праваабарончай канферэнцыі ў Гданьску, дзе прысутнічалі паважаныя людзі — ветэраны польскай «Салідарнасці», былыя кандыдаты ў прэзідэнты Аляксандр Мілінкевіч, Андрэй Саннікаў, журналісты і былыя палітвязні. Ціханоўская перамяшчалася са світай і трыма ахоўнікамі, харчавалася толькі ў VIP-зоне, і яе літаральна распірала ад пачуцця ўласнай важнасці.
Яна ўжо як Лукашэнка — не можа без атрыбутаў улады. Таму мае рацыю Наталля Радзіна, калі кажа: пара перастаць гуляць у «вожда» і жыць як усе беларускія бежанцы, што апынуліся за мяжой.
А гэтыя рэсурсы маглі б быць накіраваныя на рэальную дапамогу палітвязням, іх сем’ям, на падтрымку тысяч рэпрэсаваных беларусаў. Вельмі шмат адчувальных катэгорый сярод бежанцаў — гэта пенсіянеры, якія не атрымліваюць ні беларускай пенсіі, на якую, дарэчы, на Захадзе немагчыма пражыць, ні літоўскай, ні польскай. Ёсць інваліды і іншыя ўразлівыя групы. Вялізная колькасць людзей, якім гэтыя грошы проста неабходныя.
Прагучалі канкрэтныя лічбы: на гэты мільён еўра, што ідзе на ахову Ціханоўскай, можна было б аказаць аднаразовую дапамогу ў памеры 770 еўра кожнаму з 1300 беларускіх палітвязняў пасля іх вызвалення. Давайце параўнаем: што важней — рэальная дапамога тым беларусам, хто мае патрэбу, ці патуранне раздзьмутаму да неверагодных памераў эга Святланы Ціханоўскай і яе дарадцаў — Вячоркі і Кучынскага? На мой погляд, для здарова думаючых людзей адказ відавочны.