Трамп усё яшчэ апантаны Нобелеўскай прэміяй міру

• 13.10.2025, 13:44

Гэта ўплывае на знешнюю палітыку ЗША.

Тое, што прэзідэнт ЗША Дональд Трамп не зможа атрымаць Нобелеўскую прэмію міру ў гэтым годзе, было даволі прадказальна, аднак гэта не спыніць яго імкненне да прызнання ў будучыні. На думку экспертаў, менавіта гэтая апантанасць значна ўплывае на знешнюю палітыку ЗША, піша Foreign Policy (пераклад — сайт Charter97.org).

Прыкладам служыць ціск Трампа на прэм'ер-міністра Ізраіля Біньяміна Нэтаньяху дзеля заключэння мірнага пагаднення па Газе. Падобная здзелка абмяркоўвалася яшчэ пры адміністрацыі папярэдняга прэзідэнта ЗША Джо Байдэна, але былы прэзідэнт не аказваў ціску. Трамп жа паставіў на кан патэнцыйную славу і дабіўся згоды на пагадненне, хай і шаткае.

Прэзідэнт ЗША бачыць магчымасці для ўмацавання свайго іміджу «міратворца» на розных міжнародных пляцоўках. Напрыклад, візіт на саміт АСЕАН у Малайзіі можа быць выкарыстаны для дэманстрацыі яго ўдзелу ва ўрэгуляванні памежных канфліктаў паміж Камбоджай і Тайландам.

Гэтая страсць да прызнання прыносіць і рэальныя вынікі. Урады краін Глабальнага Поўдня атрымліваюць увагу ЗША да лакальных канфліктаў, раней ігнараваных. Аднак замежныя лідары хутка навучыліся гэта выкарыстоўваць. Напрыклад, Пакістан афіцыйна вылучыў Трампа на прэмію за ўмяшанне ў крызіс з Індыяй, пры гэтым умацаваўшы двухбаковыя адносіны.

Асноўная рызыка ў тым, што дзеля знешняга эфекту Трамп можа згаджацца на слабыя або няпоўныя здзелкі, ствараючы ілюзію міру без ліквідацыі карэнных праблем. Найбольш верагодныя напрамкі яго далейшых намаганняў — Блізкі Усход і Карэйскі паўвостраў, уключаючы пашырэнне «Пагадненняў Абрагама» і магчымыя сустрэчы з лідарам КНДР Кім Чэн Ынам.

У выніку апантанасць прэміяй міру застаецца ключавым фактарам, які вызначае, куды ЗША будуць накіроўваць дыпламатычныя намаганні, і яе варта ўлічваць пры аналізе міжнароднай палітыкі.